Ο παράδεισος μου έπεφτε πάντα λιγάκι στενός
θέλω μια κόλαση στα μέτρα μου...
(Γ.Αγγελάκας)

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

ΑμΆρτησε μαζΊ μου αν τολμάς...ΤΟΛΜΑΣ?








Να τολμούσε...
Παιδί ακόμα στην ψυχή,γυναίκα στο κορμί.
Μα αμάρτησε...και το παιδι που ήταν ψυχη μου....μες την ψυχη της χώθηκε...
Δεν γυρίζω πίσω...
Γιατι εκείνο το παιδί ολα αυτα δεν
θα τολμούσε να τα γράψει...
Να γράψει για αμαρτιές και πάθη...νύχτες...
θα έγραφε για φως.
Αλλα εδω είμαι....
η γυναίκα το κορμιου μιλάει
οχι εγώ...
Και αμα σου δείξω θα καταλάβεις ποσο 
χαμερπές πλάσμα είμαι...
Ανόητα μεθυσμένη απο αμαρτωλές σκέψεις...
Και σε όποιον αρέσει...


Αν πάλι τολμάς...διάβασε με.... 
μάντεψε ποια είμαι...


ΑΜΑΡΤΗΣΕ ,ΤΟΛΜΑΣ?

5 σχόλια:

  1. Τολμώ!...

    Αλλά, ποιά στ' αλήθεια είσαι;

    Πύρινα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δύσκολο να μαντέψω ποιά είσαι.... Δε ξέρω καμία κοπέλα να παραδέχεται την αμαρτία που έχει μέσα της...

    Χαμερπές... μου άρεσε αυτή η λέξη...

    Μην εξαφανίσεις το παιδί εκείνο της ψυχής... απλά βάλτο να κοιμηθεί προς το παρόν αν σου αρέσει... Απλά μη το αφήσεις...

    Αν τολμώ να αμαρτήσω...; Πότε δεν το έκανα η αλήθεια είναι...;

    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ...αμαρτία...;

    τι είναι αμαρτία, άραγε...;

    ο καθένας την ορίζει και διαφορετικά...

    ;)

    φιλιά βρόχινα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ε...μια ψυχη που ειναι να βγει....αντε ας αμαρτησω λοιπον...καλημερα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Στο 'γραψα κι αλλού... "Ψυχή που δεν αμάρτησε, ποτέ της δεν αγιάζει..."

    Προτιμώ τ' ανεξιχνίαστα μυστήρια... ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

αμαρτησε για σήμερα...
γαμα την αλήθεια...
βουτηξε στο ψέμα